Kochani! Bardzo się cieszę, że udało mi się zorganizować kolejną edycję akcji Pieczarkowy Tydzień. Przy moim ostatnim nawale obowiązków i jakiemuś wstrętnemu choróbsku nie uda mi się może przygotować masy przepisów, ale możecie liczyć na minimum 2. Pierwszy z ich dzisiaj. Zapiekankę tę przygotowałam w ubiegłym roku już po zakończeniu akcji. Była bardzo smaczna i na pewno jeszcze ją kiedyś powtórzę.
Już po raz siódmy zapraszam do wspólnego “pieczarkowania”. Okazją do świętowania jest Światowy Dzień Pieczarki obchodzony 22 kwietnia. Polska jest jednym z największych producentów tych grzybów na świecie. Pojawiają się zatem bardzo często na naszych stołach. Pochwalcie się, co potraficie przygotować z tych pysznych kapeluszy i ogonków.
Kochani!
Życzę Wam Zdrowych, radosnych i magicznych Świąt Bożego Narodzenia spędzonych w gronie najbliższych. Niech rodzinne spotkania naładują Was pozytywną energią, a na Waszych stołach zagoszczą same smakowitości. Ja w tym roku musiałam zrezygnować z przygotowania pełnego wachlarza potraw wigilijnych i świątecznych z uwagi na problemy z poruszaniem się. Mam nadzieję, że nadchodzący Nowy Rok przyniesie lepsze wieści 😉
Niemniej jednak udało mi się zrobić karpia w galarecie i zupełnie nowe danie – dodatek do wigilijnego smażonego karpia – fasolę z pieczarkami. Muszę powiedzieć, że pasuje do niego idealnie, a przepis jest prosty i dość szybki. Należy tylko pamiętać, aby wieczór wcześniej namoczyć fasolę.
Wszystkie zupy, jakie zdecydowałam się przygotować do tegorocznej edycji akcji Kuchnia skandynawska okazały się znakomite. Także ta. Pieczarki świetnie komponują się z sherry, a drobiowe klopsiki robi się w kilka minut, na pewno będę je dodawać także do innych zup, także mojemu maleństwu. Największym wyzwaniem przy okazji gotowania tej zupy był zakup prawdziwego sherry. Wszystkim kojarzy się ono z likierem cherry, a to nie to samo. Sherry to hiszpańskie wino o dużej zawartości alkoholu pochodzące z dzielnicy Jerez de la Frontera. Nazwa sherry pochodzi od arabskiego Sherish – nazwy miejscowości (region był wtedy pod panowaniem Maurów). Nie ma nic wspólnego z wiśniami 😉
“Tylko nic z cukinii i kabaczka!!!” – tak odpowiadałam babci rok rocznie w sierpniu podczas pobytu u niej na wakacjach na pytanie “Co byś zjadła na obiad?”. Dlaczego? Mój ś.p. dziadek Mietek posiadał ogródek działkowy na obrzeżach Łodzi, gdzie hodował chyba wszystkie możliwe warzywa, przy czym n cukinie i kabaczki zazwyczaj był wielki urodzaj i moja babcia starała się przetworzyć te warzywa w domu. Leczo, smażone plastry kabaczka w panierce, surówka z cukinii… Po pewnym czasie miałam już dość. Babcia przygotowywała także danie pod nazwą “bigos z cukinii”. Robiła je według przepisu z książki Warzywa z mojego ogródka Z. Dobrakowskiej-Kopeckiej oraz K. Pyszkowskiej, którą dała mi jakiś czas temu w prezencie. Tak, jak wtedy kilkanaście lat temu to danie było moją zmorą, teraz stało się moim marzeniem. A ostatnio teściowa przywiozła mi cztery piękne cukinie z ogrodu swojej koleżanki Krysi. Ponieważ miały nieco twardą skórkę, stwierdziłam, że idealnie nadadzą się do bigosu z cukinii! Przepis oryginalny nieco zmodyfikowałam do swoich potrzeb.
