Ostatnio naprawdę lubię prostotę w kuchni. Mimo, że mam więcej czasu na gotowanie, wolę go wykorzystać np. na spacer lub zabawy z synkiem. Ten przepis, jak poprzedni, również odkryłam na Instagramie. Nie dość, że prosty i smaczny, to od mojej imienniczki i “nazwiskowiczki” (no bo jak nazwać osobę nazywającą się tak samo jak ja?) prowadzącej blog Stawberries from Poland. Ta krajanka szparagowa jest dla mnie naprawdę hitem tej wiosny. Przepis poddałam małym modyfikacjom. Ania nie robi już tej krajanki z boczkiem, ale ja musiałam zrobić taką dla moich chłopaków 😉 I nie żałuję, że zdecydowałam się na tę wersję. Musicie spróbować.
Od początku pandemii dużo czasu spędzam na Instagramie i naprawdę mam głowę pełną inspiracji. Obserwuję m.in. profil @jarzynova Dominiki Wójcik. Pojawiła się tam jakiś czas temu właśnie taka szakszuka botwinkowa, ale za Chiny nie mogłam jej później odnaleźć. Zatem mój przepis jest pewnie zgoła inny, ale wyszło naprawdę smacznie. Biegnijcie do sklepu po botwinkę 😉
Zrobiło się chłodniej i deszczowo, a zatem idealnie, aby gotować pożywne i rozgrzewające zupy. Tę zupę przygotowałam już kilka miesięcy temu, ale na pewno ją wkrótce powtórzę, bo była pyszna. A już powinna się pojawić na ryneczkach młoda kapusta włoska, która będzie tu idealna. Zapraszam po przepis!
Mamy właśnie szczyt sezonu szparagowego. Gulasz ten ugotowałam w ubiegłym roku, nawet napisałam tutaj na blogu wstęp do przepisu, ale zanim ujrzał on światło dzienne, zrobiłam sobie małą przerwę od blogowania… Zatem cytuję: “Pogoda jest nietypowa jak na maj. Nie ma upałów, tak jak to miało miejsce w ostatnich latach i ciągle pada, więc można przygotowywać nieco cięższe dania. Na gulasz wołowy z dodatkiem szparagów miałam ochotę już dawno temu, a moja Pani od mięska z Górniaka doradziła mi zakup ogromnego rozbratela wołowego “Odetnie Pani sobie kosteczkę, a resztę zużyje do gulaszu!”. Jak doradziła, tak zrobiłam. Mięsko nie było twarde a w połączeniu ze szparagami okazało się naprawdę pyszne.” Na pewno nie ma tyle deszczu, co w ubiegłym roku, ale na Górniaku już dawno nie byłam przez pandemię i bardzo tęsknię za swoimi ulubionymi sprzedawcami i ich towarami 🙂 A ten gulasz na pewno powtórzę i w tym sezonie szparagowym.
Inspirowałam się przepisem z książki Hanny Szymanderskiej Encyklopedia polskiej sztuki kulinarnej. 2400 przepisów.
Tej wiosny byliśmy w “naszym” lesie już więcej razy niż przez cały poprzedni rok. Jest tam naprawdę pięknie. Cisza, spokój, właściwie cały las dla nas i jego prawowitych mieszkańców. Choć podczas zbioru pokrzywy w ostatnią niedzielę miałam akurat dosyć dużą widownię, czym widziałam, że wzbudziłam zainteresowanie zarówno wśród młodszych, jak i starszych spacerowiczów. Uzbrojona w grube gumowe rękawiczki oraz nożyczki zebrałam pokaźną dość dużą torbę młodych pędów pokrzywy. Później, już w domu, okazało się, że listków mam ok. 100 g… Ale na zupę krem w pełni wystarczyło. I pamiętajcie, wbrew zapewnieniom, jakie widziałam ostatnio w internecie, zerwana pokrzywa nadal parzy. Dobrze, że zrobiłam sobie najpierw test na przedramieniu, zamiast od razu obrywać listki z łodyg palcami… A skąd w ogóle pomysł na zupę? Od wielu lat przeglądając książkę Teresy Cichowicz-Porady Kuchnia skandynawska czy bardziej współczesne książki traktujące o tejże kuchni, napotykałam przepisy wykorzystujące pokrzywę, a planuję w tym roku zorganizować akcję Skandynawskie lato, więc rozpoczęłam powoli zbierać do niej przepisy. Zupę zrobiłam jednak według mojego pomysłu. Intuicja podpowiedziała mi, że zagęszczenie jej ziemniakiem będzie trafione i wyszło naprawdę smacznie. Nawet mój małżonek, który nie lubi “takich wynalazków” przyznał, że wyszła pyszna.
